សុភាសិតបុរាណខ្មែរ៖ កុំពត់ស្រឡៅ កុំប្រដៅស្រីខូច
សុភាសិត ជាទូទៅនៅតែមានតម្លៃជាគំនិត សម្រាប់សង្គមខ្មែរនៅឡើយ។ គំនិតអប់រំ ជាច្រើន ត្រូវបានខ្មែរបង្គប់នៅក្នុងសុភាសិតទាំងឡាយ ដើម្បីទុកចែកជូនក្មេងៗ និងមនុស្សខ្មែរជំនាន់ក្រោយ។ ដោយមើលឃើញពីគុណតម្លៃនេះ និងចង់លើកតម្កើងសុភាសិតខ្មែរផង យើងខ្ញុំសូមលើកយក សុភាសិតបុរាណមួយឃ្លាដែលបានពោលថា "កុំពត់ស្រឡៅ កុំប្រដៅស្រីខូច"។
សុភាសិតនេះ ចង់សំដៅទៅលើការប្រដៅណែនាំមនុស្ស និងកែប្រែមនុស្ស។ ប៉ុន្តែសុភាសិតហាក់បង្ហាញអំពីភាពពិបាកសម្រាប់ប្រដៅ និងកែប្រែមនុស្សមួយចំនួន។
ជាក់ស្តែង ពាក្យពីរឃ្លានេះ ហាក់ទម្លាក់ទម្ងន់ទៅលើស្ត្រីភេទ ច្រើនជាងមនុស្ស ដោយមិនបានប្រើប្រាស់ពាក្យថា បុរសខូច ដោយប្រើពាក្យថា ស្រីខូចទៅវិញ។ ជាធម្មតា មនុស្សខូច ទោះបីបុរស ឬស្រ្តីក្តី គឺពិបាកនឹងកែប្រែណាស់ ដ្បិតអីពួកគេកំពុងវង្វេងវង្វន់នឹងភាពខូចរបស់ពួកគេ។ ដូចនេះមិនងាយនឹងទាញ ឲ្យវិលត្រឡប់មកផ្លូវធម្មតាវិញ ដោយស្រួលៗឡើយ ។ ពាក្យថា “ស្រីខូច” ក្នុងសុភាសិតនេះ ប្រហែលជាចង់សំដៅទៅលើ ស្រីពេស្យា ឬស្រីក្បត់ប្តីជាដើម ដែល មិនងាយនឹងទាញឲ្យលះបង់ចរិយានេះចោលបានទេ។
ចំណែកការពត់ស្រឡៅក៏មិនងាយស្រួលដែរ។ ធម្មជាតិរបស់ដើមស្រឡៅ ជាឈើរឹង ប៉ុន្តែ ស្រួយ ហើយបើអ្នកប្រឹងកាច់កាន់តែខ្លាំង នោះវានឹងបាក់ជាមិនខាន។
No comments:
Post a Comment